ثبات بازار نشانه چیست ؟ ، شروع دوران رکود یا ثبات مالی - وبلاگ سحر وب

به گزارش وبلاگ سحر وب، خبرنگاران؛ ثبات بازارها در ماه های اخیر، نشانه چیست؟ اقتصاد ایران وارد راستا جدیدی شده که دیگر در آن شاهد التهابات و نوسانات شدید نخواهیم بود؟ یا در آستانه ورود به رکود جدیدی قرار داریم؟ تحلیل های کارشناسی و شاخص های مالی می گویند اقتصاد ایران در آستانه ورود به رکود دیگری است. با این حال، هنوز هم راه چاره هایی برای تغییر سریع این راستا وجود دارد.

به گزارش وبلاگ سحر وب به نقل از ایرنا، زایش موجودی انبار و کاهش فراوری، دو علامت هشداردهنده ای هستند که می توانند مقدمه ورود به دوران رکود باشند؛ شاخص های مالی نیز همین هشدارها را نشان می دهند. شامخ یا شاخص مدیران خرید که در کشورهای دیگر با نام PMI شناخته می گردد، تقریباً یک سالی است که توسط مرکز آمار اتاق بازرگانی ایران، تهیه و منتشر می گردد.

این شاخص بر اساس پرسشنامه ای با 12 سؤال، محاسبه می گردد. هر ماه 400 کارگاه صنعتی فعال که سهم عمده ای در اقتصاد کشور دارند، به این 12 پرسش، پاسخ می دهند و وضعیت ماه فعلی را نسبت به ماه قبل با سه گزینه بهتر شده، بدتر شده، تغییر ننموده است، ارزیابی می نمایند.

نتایج، به صورت عددی بین صفر تا 100 گزارش می گردد. عدد 50 نشان دهنده عدم تغییر نسبت به ماه قبل است. هر قدر عدد شاخص به صفر نزدیک تر باشد، به معنای بدتر شدن وضعیت نسبت به ماه قبل است. هر قدر عدد شاخص به 100 نزدیک تر گردد، یعنی وضعیت نسبت به ماه قبل بهبود پیدا نموده است.

وضعیت مالی بهتر شده یا بدتر؟ صنایع پاسخ می دهند

شاخص کل PMI می تواند نشان دهنده وضعیت رونق یا رکود مالی با توجه به فعالیت فراورینمایندگان باشد. شاخص کل PMI از خردادماه امسال، روند کاهشی خود را شروع نموده است. این شاخص در اردیبهشت ماه در بهترین وضعیت خود یعنی 61.39 بوده، اما سرعت بهبود وضعیت بنگاه های فراوریی در خرداد نسبت به اردیبهشت و در تیر نسبت به خرداد، کمتر شده است. شاخص کل در مرداد به کمتر از 50 رسیده و این به معنای بدتر شدن وضعیت بنگاه ها در ماه مرداد است و شاید بتوان آن را مقدمه ورود به دوران رکود دانست.

12 پرسشی که توسط بنگاه های فراوریی پاسخ داده می شوند، شامل مقدار فراوری محصولات، میزان سفارش های جدید مشتریان، سرعت انجام و تحویل سفارش، موجودی مواد اولیه خریداری شده، میزان استخدام کارکنان و به کارگیری نیروی انسانی، قیمت خرید مواد اولیه، موجودی محصول نهایی، میزان صادرات کالا، قیمت محصولات فراوریشده، مصرف حامل های انرژی، میزان فروش محصولات و انتظارات فراوری در ماه آینده است.

دو علامت هشداردهنده شرایط رکودی

بنگاه ها، مقدار فراوری محصولات در خرداد را نسبت به اردیبهشت، تقریباً بدون تغییر ارزیابی نموده اند، اما مقدار فراوری در تیر، نسبت به خرداد، بدتر شده و این وضعیت در مرداد با سرعت بیشتری نسبت به تیر، ادامه پیدا نموده است. با وجود بدتر شدن و در واقع کاهش میزان فراوری محصول در بنگاه های مالی در دو ماه منتهی به مرداد 1398، بنگاه ها انتظار دارند وضعیت فراوری در شهریورماه بهتر گردد. این در حالی است که همین انتظار، پیش از این درباره وضعیت فراوری در مرداد نسبت به تیرماه هم وجود داشته است. انتظاری خوش بینانه که در ماه های خرداد و تیر هم برآورد نشد.

در واقع در سطح فراوری فعلی نیز، بخشی از فراوریات بدون اینکه فروش بروند یا صادر شوند، تنها موجودی انبار بنگاه ها را افزایش داده اند. میزان محصولاتی که در انبارهای کارخانه ها مانده اند، از خردادماه در حال افزایش است. افزایش موجودی انبار و کاهش فراوری، دو علامت هشداردهنده ای هستند که می توانند مقدمه ورود به دوران رکود باشند.

هرویک یاریجانیان، فعال بخش خصوصی و عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی ایران در گفت وگو با ایرناپلاس، شرایط فعلی را نه ثبات مالی، بلکه مقدمه ورود به دوران رکود دانست و گفت: اتفاقات اخیر اقتصاد ایران مانند کاهش واردات، مسئله کارخانه ها با ماشین آلات، کاهش حجم فراوری، و کارکنانی که به دلیل محدودیت شدید روابط بین المللی، طراوت کاری سابق را ندارند، نشانه های رکود هستند.

فراوری در حال انقباض است

یاریجانیان در ادامه گفت: روابط بانکی ما تقریباً با کل جهان قطع است و کارخانه های ما عملاً از صادرات بازمانده اند و اگر اندک صادراتی هم داریم، بیشتر در گروه مواد اولیه انجام می گردد، نه کالای ساخته شده. کاملاً تعیین است که داریم وارد فضای کاملاً منقبضی می شویم که رکود را با خود به دنبال خواهد داشت و با سیاست هایی که در زمینه مالی در حال پیگیری آنها هستیم، به هیچ وجه انتظار چشم انداز مناسبی را برای اقتصاد، فراورینماینده و صنعت نداریم.

بانک ها می توانند فراوری را زنده نگه دارند

این عضو اتاق بازرگانی ایران، نظام بانکی را یکی از بزرگ ترین عوامل ایجاد این شرایط دانست و ادامه داد: بانک ها آن طور که باید و شاید نتوانستند به یاری فراوری بیایند. در شرایطی که صنعتگران و فعالان مالی با شرایط بسیار حاد مالی دست و پنجه نرم می نمایند، بانک ها می توانند با ارائه تسهیلات بلندمدت، به ادامه فعالیت های فراوریی یاری نمایند. البته در شرایط فعلی، ضروری است اطمینان حاصل نمایند که این تسهیلات، صرف فعالیت های سفته بازانه مانند خرید ارز نخواهد شد.

در هر دو زمینه داد و ستد، بازمانده ایم

وی یکی از مسائل اصلی واحدهای فراوریی را تأمین سرمایه در گردش دانست و شرح داد: بخش خصوصی به جز سرمایه در گردش، در تأمین مواد اولیه نیز باز مانده است. حیات هر بنگاه مالی در داد و ستد است و اکنون در هر دو زمینه مشکل داریم.

یاریجانیان فعال شدن اینستکس را کارسازترین راهکار در شرایط فعلی معرفی کرد و گفت: اینستکس باید به هر طریقی که شده، فعال گردد، اما نه صرفاً برای خوار و بار و موارد بشردوستانه؛ بلکه ما باید بتوانیم کالای ساخته شده صنعتی را صادر کنیم. تحریم ها باعث شده صادرات کالای ساخته شده ایران عمدتاً به مقصد کشورهای افغانستان و عراق انجام گردد و در این بین، عراق سهم بیشتری دارد. این در حالی است که این کشور به تنهایی جوابگوی فراوری، صنعت و صادرات ما نیست.

خروج از بن بست با ورود به پیمان های مالی

رئیس اتاق مشترک ایران و ارمنستان گفت: شاید بهتر باشد با استفاده از راهکارهای سیاسی، هرچه سریع تر از این بن بست خارج شویم. ابتدایی ترین پیش احتیاج خروج از وضعیت فعلی، عضویت در پیمان های منطقه ای و فرامنطقه ای است. ایران دو سال در حال مقدمه چینی برای عضویت در اوراسیاست که این زمان زیادی است. باید کمیته ها و کارگروه هایی شکل بگیرد که با سرعت، این امور را پیش ببرند. الان وقت نشستن و نگاه کردن نیست و وقت عمل است. نهادهایی که سیاستگذاری می نمایند، کاملاً از قافله بازمانده اند و این هشدار مهمی برای اقتصاد است.